Dat Ole Raathus

Dat Ole Raathus is een architektonische Glanzlicht in de hannoversche Oldstadt – tosaamen mit de furts blankenbi lingende Marktkark gelden de beiden as dat südlichste Renommeerstück vun de norddütsche Backsteengotik.

Meist hunnert Johr lang wurr an dat Ole Raathus buut. De öldste Deel vun dat Raathus an de Schmiedestraat stammt ut dat Johr 1420, und laater wurr de Marktflügel op de Grundmuuern von een Koopmannshus ut dat 13. Johrhunndert buut. To düsse Marktflügel keem dann an de Köbelinger Straat de so naamste Apothekenflügel dato, und da weer de Afteek binnen. Düsse Flögel wurr dör een Buu in de Stil vun de italienische Romanik tuuscht.

Meist weer dat Smuckstück vun de Oldstadt för jüümmers verlooren gahn, denn 1844 schull dat heele Raathus afreeten warrn. Dank de energische Proteste vun een Bürgerinitiative ünner de Föhrung vun de renommeerte Architekt Conrad Wilhelm Hase wurr düsse Katastrophe noch afwendt. De Neugotiker Hase durfe opletzt de beiden verbleebene Flögel saneeren und so stelle he de stilreine Tostand vun de Tied um 1500 wedder her.

Besünnere Kostbarkeiten sünd de prachtvulle gotische Fialengiebel und de Tonfries öwer de rechte Bogenfenster buten an de Schmiedestraße. De Fries wiest blanken Fürstenbildnisse und Wappens ok een Bild vun dat „Ludertrekken“– een mittelöllerliche Volksspill, de man mit dat „Fingerhakeln“ in Süddütschland veglieken kann.